کنتاکتور برق چیست؟

یکی از مهم ترین و پرکاربردترین تجهیزات در برق صنعتی و سیستم های قدرت، کنتاکتور برق و کلید اتوماتیک اشنایدر است. این تجهیز با تحریک بوبین داخل کنتاکتور از طریق ولتاژ AC یا DC، جهت قطع و وصل کردن مدارهای قدرت از راه دور به کار گرفته می شود. هم چنین این تجهیز یکی از اجزای لازم برای تابلوهای برق است و به آن کلید الکترومغناطیسی (Electromagnetic Contact) نیز گفته می شود. در اینجا می خواهیم به شناخت و نحوه استفاده از این تجهیز بپردازیم.

کنتاکتور برق نوعی کلید الکترومغناطیسی است که جهت قطع و وصل کردن مدار از طریق یک سیم پیچ مغناطیسی به کار برده می شود. یعنی با تحریک یا وصل شدن این سیم پیچ مغناطیسی یا بوبین کنتاکتور وصل می گردد و مدار سه فاز یا تکفاز را وصل می نماید و برعکس با قطع شدن ولتاژ بوبین، کنتاکتور قطع می گردد. این مزیت سبب می شود که بتوان مدار را از راه دور و از هر نقطه ای قطع و وصل کرد. طبق این تعریف، کنتاکتور با بهره گیری از عملکردی مشابه عملکرد رله، در آمپراژ بالا به کار برده می شود. هم چنین می توان نتیجه گرفت که به علت استفاده در آمپراژ بالا، سرعت قطع و وصل کنتاکت های آن در مقایسه با رله کمتر است.

بر روی هر کنتاکتور یک یا دو کنتاکت باز و بسته فرمان وجود دارد که می توان از آنها در مسیر فرمان و تحقق بخش های فرمانی مدار استفاده کرد. کنتاکتورها برای رنج جریان های مختلف و در ابعاد و اندازه های متفاوت ساخته می شوند. از پر کاربردترین آمپرهای کنتاکتورها می توان به 9 تا 800 آمپر اشاره کرد. همچنین ولتاژ بوبین کنتاکتورها می توانند متنوع باشند و در ولتاژ های 24 و 48 و 110 و 220 و 380 ولت AC و DC ساخته شوند. بوبین کنتاکتورها می توانند در صورت خرابی تعویض شوند و همچنین می توان برای به کارگیری در ولتاژهای دلخواه مختلف، از بوبین مناسب استفاده نمود.

کنتاکتور برق

تفاوت کنتاکتور برق با کلید در این است که عملیات قطع و وصل در کنتاکتورها به وسیله یک بوبین یا سیم پیچ مغناطیسی صورت می پذیرد، این بوبین مغناطیسی انرژی الکتریکی را به انرژی مغناطیسی تبدیل می نماید و با قطع و وصل شدن برق این میدان مغناطیسی نیز قطع و وصل می شود و سبب قطع و وصل شدن مکانیکی کنتاکتور می گردد. بوبین های کنتاکتور قابل تعویض هستند. کنتاکتورهای تا ۲۵ آمپر دارای یک کنتاکت کمکی یا به صورت باز و یا به صورت بسته هستند و کنتاکتورهای از ۳۲ آمپر به بالا دارای کنتاکت کمکی دو باز دو بسته می باشد. هنگامی که بوبین کنتاکتور بدون برق است تیغه باز به صورت کلید باز و تیغه بسته به صورت کلید بسته عمل می نماید. به محض اینکه بوبین برق دار شد، تیغه باز بسته شده و تیغه بسته باز می گردد. از کنتاکت های کمکی در کنتاکتور در قسمت های مختلف مدار فرمان استفاده می گردد. یکی دیگر از کاربردهای مهم کنتاکت های کمکی، ایجاد مدار خود نگهدار کنتاکتور است که با یکبار تحریک بوبین، کنتاکتور توسط تیغه ی باز خودش به صورت خودنگهدار در می آید و در صورتی که یک تیغه شرطی در مسیر مدار وجود داشته باشد، می تواند بوبین کنتاکتور را بدون برق نماید.

نحوه عملکرد کنتاکتور

کنتاکتورهای برق بر خلاف رله ها توان و ظرفیت عبور جریان بالاتری دارند و برای ظرفیت تحمل جریان بالاتری ساخته می شوند. رله ها ظرفیت عبوری جریان پایینی دارند و به همین علت، بیشتر در مدارهای فرمان به کار می روند. ولی کنتاکتورها به علت ظرفیت عبوری جریان بالا، بیشتر در مدارات قدرت استفاده می شوند. زمانی که اختلاف پتانسیل به دو سر بوبین کنتاکتور اعمال می گردد، بوبین یا سیم پیچ بر اثر عبور جریان دارای میدان مغناطیسی می گردد و همانند آهنربا قسمت متحرک هسته را به خود جذب می کند. در محل جذب کنتاکت هایی وجود دارند که با قطع و وصل شدن هسته، قطع و وصل می شوند و به صورت کلید عمل می نمایند. در داخل کنتاکتور برق دو عدد فنر موجود است که هنگام قطع بودن بوبین کنتاکتور، وظیفه برگرداندن قسمت متحرک به حالت عادی را بر عهده دارند.

ساختمان کنتاکتور و بررسی نمای ظاهری کنتاکتور

بر روی ساختمان کنتاکتور تعدادی پیچ وجود دارد که در قسمت ورودی با حروف R1 و S1 و T1 و در قسمت خروجی یا پایینی با حروف R2 و S2 و T2 نمایش داده شده اند و جهت اتصال سیم های ورودی و خروجی به کار می روند. همچنین یک کنتاکت باز و یک کنتاکت بسته بر رو و یا بغل کنتاکتور جهت اسفاده در مدار فرمان قرار گرفته است. در آمپرهای بالاتر از 32 آمپر، معمولا تعداد کنتاکت های فرمان دو عدد هستند. یک زائده نیز در بالای کنتاکتور وجود دارد که با قطع و وصل کنتاکتور جابجا می شود. این قطعه به قسمت متحرک بوبین وصل است و نشان دهنده قطع یا وصل بودن کنتاکتور برق است.

A1 و A2: ورودی بوبین کنتاکتور / قسمت فرمان دهنده سیم پیچ

+ و ــ : علامت + که همان ورودی A1 است، ورودی مثبت بوبین و علامت ــ نشانگر ورودی A2 یا همان ورودی منفی بوبین می باشند.

L1 و L2 و L3 یا پیچ های شماره 1 و 3 و 5: ورودی سه فاز

T1 و T2 و T3 یا پیچ های شماره 2 و 4 و 6: خروجی سه فاز

حروف L و T مربوط به استاندارد IEC بوده و در استاندارد VDE ورودی ها را با حروف R و S و T و خروجی ها را نیز با حروف U و V و W علامت گذاری می کنند.

این اعداد تک رقمی نشان دهنده کنتاکت های اصلی کنتاکتور می باشند که برای بخش قدرت به کار می روند.

NO: کنتاکت های Normally Open، کنتاکت هایی که قبل از عملکرد، باز هستند.

NC: کنتاکت های Normally Close، کنتاکت هایی که قبل از عملکرد، بسته هستند.

اعداد دو رقمی کنار پیچ های NO و NC:

اعداد دو رقمی، نشانگر کنتاکت های کمکی کنتاکتور بوده و در قسمت فرمان به کار می روند.

هرگاه رقم دوم عدد دو رقمی ای که در کنار پیچ ها نوشته شده، اعداد 1 و 2 بودند، تمامی آنها نشان دهنده کنتاکت های باز یا همان NC ها هستند. مانند: 21، 22، 31، 32، 41 و 42

هرگاه رقم دوم عدد دو رقمی ای که در کنار پیچ ها نوشته شده، اعداد 3 و 4 بودند، تمامی آنها نشان دهنده کنتاکت های باز یا همان NO ها هستند. مانند: 13، 14، 23، 24، 33 و 34

* ممکن است تمام اعداد ذکر شده همزمان بر روی یک کنتاکتور وجود نداشته باشند.

سینی کابل